E-mail E-mail
Antropogeneza i archeologia na znakach pocztowych

Różne formy uprawiania archeologii

Praktyczne wykonywanie zawodu archeologa, do czego nabywa się prawa po ukończeniu wyższych studiów archeologicznych i odbyciu wymaganej liczby praktyk wykopaliskowych, najczęściej łączy się z podjęciem pracy na uniwersytecie lub w innych placówkach naukowych, jak np. akademie nauk i instytuty badawcze, w muzeach, służbie ochrony zabytków, archiwach i ośrodkach dokumentacji zabytków przy urzędach konserwatorskich, albo w prywatnych firmach archeologicznych prowadzących na zlecenie ratownicze badania wykopaliskowe. Niezależnie jednak od miejsca pracy wszyscy archeolodzy powinni cechować się wysoka etyką zawodową, bowiem typowe archeologiczne metody badawcze, tzw. inwazyjne, są niszczące (fragment stanowiska, na którym prowadzone są badania wykopaliskowe, w ich efekcie przestaje istnieć), dlatego konieczne jest niezwykle staranne typowanie miejsc do badań, a za nadrzędną wartość trzeba uznać zachowanie dziedzictwa archeologicznego dla przyszłych pokoleń.


Studiowanie archeologii

Thessaloniki, Grecja
(3.10.2016)
Uniwersytet Arystotelesa w Salonikach to największy uniwersytet nie tylko w Grecji, ale i na całych Bałkanach. Został utworzony w 1925 roku i był wtedy drugim (po Atenach) uniwersytetem na terenie Grecji. Imię Arystotelesa nadano mu w 1954 r. Obecnie składa się z 12 wydziałów, w tym Wydziału Filozoficznego, w skład którego wchodzą m.in. katedry historii sztuki, historii starożytnej, historii nowożytnej oraz archeologii. W ramach archeologii kształci się studentów na trzech specjalnościach: archeologii prahistorycznej, archeologii klasycznej i archeologii bizantyjskiej.
Frankatura mechaniczna: Halle, 13.11.2006 Frankatura mechaniczna: Halle, 6.09.2010
Halle, Niemcy
(13.11.2006 i 6.09.2010)
Budynek Lwów (Löwengebäude) — główny gmach administracyjny Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg (Halle, Universitätsplatz 11).
Na uczelni tej, powstałej w 1817 roku z połączenia uniwersytetu w Wittenberdze (założonego w 1502 r.) i uniwersytetu w Halle (założonego w 1694 r.), archeologię można studiować w instytucie noszącym od 2006 roku nazwę Institut für Kunstgeschichte und Archäologien Europas, w ramach trzech specjalności: archeologii prehistorycznej, archeologii klasycznej oraz archeologii średniowiecznej i nowożytnej. Pierwsze wykłady z archeologii odbyły się w semestrze zimowym roku akademickiego 1936/1937, w założonym wtedy Institut für Vor- und Frühgeschichte. Wśród dyrektorów instytutu byli tak znakomici znawcy epoki kamienia, jak profesorowie Friedrich Schlette i Joachim Preuß. Dzięki nim przez kilkadziesiąt lat badania instytutu koncentrowały się nad neolitem Saksonii-Anhalt.
Archeologia pradziejowa (Vor- und Frühgeschichte) wykładana jest na Philipps-Universität w Marburgu (Hesja) od 1927 roku. Pierwszym kierownikiem katedry archeologii był Gero von Merhart.
Moguncja, Niemcy
(30.03.1999)
Frankatura mechaniczna: Tübingen, 8.05.1980
Tybinga, Niemcy
(8.05.1980)
Instituts und Museums für Geologie und Paläontologie — obecnie Institut für Geowissenschaften Eberhard Karls Univerisität Tübingen. Instytut ten prowadzi studia w zakresie m.in. paleobiologii oraz archeologii pradziejowej i środowiskowej (Urgeschichte und Naturwissenschaftliche Archäologie).
Znaczek: Polska, Fi 296
Polska, Mi 317 = Fi 296
(1.04.1937)
Znaczek: Polska, Fi 30
Polska (Port Gdańsk),
Mi 33 = Fi 30
(5.06.1937)
Gmach główny Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki, w którym mieści się obecnie Katedra Archeologii i Historii Starożytnej. Instytucja ta, pod nazwą Katedra Archeologii Klasycznej i Prehistorii, została utworzona w 1905 r., a jej pierwszym kierownikiem został prof. Karol Hadaczek (1873–1914), który pełnił tę funkcję aż do samobójczej śmierci. W 1916 r. jego następcą został prof. Edmund Bulanda (1882–1951). W 1919 roku uniwersytetowi lwowskiemu nadano imię jego założyciela — Jana Kazimierza (od 1940 r. im. Iwana Franki), a w 1921 roku zmieniono nazwę dotychczasowej katedry archeologii na Katedrę Archeologii i Historii Kultury Materialnej (Archeologii Klasycznej), a obok niej utworzono drugą, pod nazwą Katedry Archeologii Przedhistorycznej (Prahistorii), której kierownikiem mianowano prof. Leona Kozłowskiego (1892–1944).
W 1944 roku rozpoczęła działalność nowo sformowana Katedra Archeologii i Historii Starożytnej.
Instytut Archeologii w Oxfordzie jest częścią tzw. School of Archaeology. Został założony w 1962 roku przez swego pierwszego dyrektora, którym był prof. Christopher Hawkes.
Oxford, Wielka Brytania
(23.09.2004)
Università degli Studi w L’Aquila (prow. L’Aquila, reg. Abruzja) jest najstarszym uniwersytetem w Abruzji, utworzonym w 1458 roku. Archeologia jest tam wykładana w ramach Katedry Archeologii Średniowiecznej.
L’Aquila, Włochy
(11.04.2001)

Akademie nauk

Archeologický ústav Akademie věd České republiky (Instytut Archeologii Czeskiej Akademii Nauk) w Pradze.
Praga 011, Czechy
(2.04.2001)

Służby konserwatorskie

Brązowy wózek kultowy kultury nordyjskiej z jednego (tzw. książęcego) z trzech grobów w kurhanie 1 (1. poł. III okresu epoki brązu, ok. 1550–1400 BC) w Peckatel (Lkr. Parchim, Meklemburgia-Pomorze Przednie).
Zbiory: Museum für Ur- und Frühge-schichte, Schwerin.
Lübstorf, Niemcy
(26.11.1998)
Römisch-Germanisches Zentralmuseum w Moguncji.
Moguncja 1, Niemcy
(30.03.1999)
Krajowy Urząd Ochrony Zabytków Badenii-Wirtembergii. Konserwator Zabytków Archeologicznych w Stuttgarcie.
Stuttgart 1, Niemcy
(27.11.1998)
Krajowy Urząd Archeologiczny Szlezwiku-Holsztyna (Landesamt für Vor- und Frühgeschichte von Schleswig-Holstein, obecnie Archäologisches Landesamt Schleswig-Holstein). Jego główną siedzibą jest zamek Annettenhöh w Szlezwiku.
Szlezwik 1, Niemcy
(8.05.1980)
Krajowy Urząd Ochrony Zabytków Badenii-Wirtembergii, filia w Karlsruhe.
Karlsruhe 21, Niemcy
(13.02.1997)
Krajowy Urząd Ochrony Zabytków Badenii-Wirtembergii, filia w Karlsruhe. Konserwator Zabytków Archeologicznych w Karlsruhe.
Karlsruhe 11, Niemcy
(18.02.1997)
Landesamt für Archäologie Freistaat Sachsen (Krajowy Urząd Archeologii Wolnego Kraju Saksonii), którego siedzibą jest gmach Landesmuseum für Vorgeschichte — archeologicznego muzeum krajowego Saksonii.
Drezno, Niemcy
(22.10.2012)
Frankatura mechaniczna: Weimar, 3.12.2003
Weimar, Niemcy
(3.12.2003)
Początki dzisiejszego Museum für Ur- und Frühgeschichte Thüringens w Weimarze łączą się z powstaniem w 1889 roku Naturwissenschaftliches Museum, w ramach którego gromadzono też znaleziska archeologiczne z terenu Turyngii, które na jego wystawach pojawiły się już w 1892 roku. Obecnie muzeum dzieli siedzibę z Turyńskim Krajowym Urzędem Konserwatorskim (Thüringisches Landesamt für Archäologische Denkmalpflege), pod który podlega.
Zamek Biebrich — obecna siedziba Krajowego Urzędu Ochrony Zabytków Hesji (Landesamt für Denkmalpflege Hessen) w Wiesbaden.
Wiesbaden 12, Niemcy
(3.11.1997)
Frankatura mechaniczna: Mainz 26, 16.08.1996
Mainz 26, Niemcy
(16.08.1996)
Krajowy Urząd Ochrony Zabytków Nadrenii-Palatynatu (Landesamt für Denkmalpflege Rheinland-Pfalz) obecnie nosi nazwę Generalnej Dyrekcji Dziedzictwa Kulturowego (Generaldirektion Kulturelles Erbe Rheinland-Pfalz) z siedzibą w Moguncji. Podlega ona krajowemu Ministerstwu Oświaty, Nauki, Młodzieży i Kultury Nadrenii-Palatynatu. Jedną z sześciu dyrekcji, na jakie się dzieli, jest Krajowa Dyrekcja Archeologii (Direktion Landesarchäologie).
Frankatura mechaniczna: Memmelsdorf, 23.02.2011
Memmelsdorf, Niemcy
(3.11.1997)
Bawarski Krajowy Urząd Ochrony Zabytków (Bayerisches Landesamt für Denkmalpflege) ma swą siedzibę w Monachium. Sprawami archeologicznymi zajmuje się jego Wydział B: Praktische Denkmalpflege - Bodendenkmäler.

Jednostki badawcze

Neoklasycystyczny budynek zaprojektowany przez Theodoros Photiades, wzniesiony w 1923 r. i rozbudowany w 1931 r. — od 1993 r. siedziba Archaeological Research Unit Uniwersytetu Cypryjskiego w Nikozji.
Cypr, Mi 1102
(2.10.2007)
Frankatura mechaniczna: Capo di Ponte, 10.02.1998
Capo di Ponte, Włochy
(10.02.1998)
Centro Camuno di Studi Preistorici w Capo di Ponte, którego założycielem w 1964 r. i wieloletnim dyrektorem był Emmanuel Anati, powołane w celu prowadzenia badań archeologicznych na terenie Val Camonica, doliny w Alpach Lombardzkich (prow. Brescia, reg. Lombardia). Już w latach 1914–1964 odkryto tu ok. 30 tys. zdobień naskalnych, a obecnie znanych jest 75 stanowisk ze sztuką naskalną, na których naliczono łącznie ok. 200 tys. rytów!
Frankatura mechaniczna: Wilhelmshaven, 25.06.2010
Wilhelmshaven, Niemcy
(10.02.1998)
Niedersächsisches Institut für historische Küstenforschung w Wilhelmshaven powstał w 1988, ale jego początki sięgają 1938 r., kiedy to utworzono Provinzialstelle für Marschen- und Wurtenforschung, którym kierował Felix Bittmann. Poważna reorganizacja miała miejsce po II wojnie światowej, gdy w 1947 r. powstało Niedersäch-sische Landesstelle für Marschen- und Wurtenforschung. Instytucja ta zyskała samodzielność w 1964 r. i została wtedy przemianowana na Niedersächsisches Landesinstitut für Marschen- und Wurtenforschung.
Instytut prowadzi badania na południowych wybrzeżach Morza Północnego (jego zarys, w granicach Dolnej Saksonii, jest ilustracją prezentowanej frankatury), a pod względem chronologicznym koncentruje się na czasach młodszych od paleolitu. Obszary te w okresie neolitu zajęte były przez ludność zachodniej grupy kultury pucharów lejkowatych i kultury grobów jednostkowych (kultury ceramiki sznurowej), które pozostawiły po sobie liczne grobowce megalityczne i kurhany. Na badaniach tej tematyki z ramienia Instytutu koncentruje się dr Anette Kramer.
Frankatura mechaniczna: Berlin 332, 27.02.2002
Berlin 332, Niemcy
(27.02.2002)
Frankatura mechaniczna: Deutsche Post (Berlin), 1.06.2012
Deutsche Post (Berlin), Niemcy
(1.06.2012)
Niemiecki Instytutu Archeologiczny (Deutsches Archäologisches Institut, DAI) został utworzony w celu prowadzenia badań archeologicznych za granicą. Obecnie jest instytucją federalną podległą Ministerstwu Spraw Zagranicznych z siedzibą w Berlinie, jednak mającą prawo do akademickiej samorządności. Jest ważnym instrumentem niemieckiej kultury, oświaty i polityki zagranicznej. DAI posiada kontakty z wieloma organizacjami naukowymi na całym świecie, ma biura oraz stacje badawcze w wielu państwach i zatrudnia na stałe ok. 120 archeologów oraz naukowców innych dyscyplin. Tradycyjnie Głównymi obszarami jego działalności są basen Morza Śródziemnego i Bliski Wschód, ale od 1979 roku DAI prowadzi badania na całym świecie. Jego tematyka badawcza koncentruje się na archeologii klasycznej (śródziemnomorskiej).
Początki Instytutu wiążą się z powołaniem do życia w 1829 roku w Rzymie Istituto di corrispondenza archeologica. Jego założycielami byli niemiecki archeolog Friedrich Wilhelm Eduard Gerhard, pruski poseł Christian Karl Josias von Bunsen, pełnomocnik Królestwa Hanoweru w Rzymie August Kestner, rzymski komisarz ds. starożytności Carlo Fea i duński rzeźbiarz Bertel Thorvaldsen, a patronat nad nim objął następca tronu Prus, późniejszy król Fryderyk Wilhelm IV. Pierwszym prezesem został ambasador Francji w Królestwie Neapolu, książę Pierre-Louis de Blacas d'Aulps. W 1871 roku Istituto di corrispondenza archeologica został oficjalnie przekształcony w pruską instytucję państwową, a trzy lata później zmieniono jego nazwę na Kaiserlich-Deutschen Archäologischen Institut.
W badaniach prowadzonych przez Deutsches Archäologisches Institut pojawia się też tematyka epoki kamienia Europie. Przykładem mogą być studia nad neolitem Macedonii lub stepów nadczarnomorskich, czy charakterem osad kultury ceramiki wstęgowej rytej.
Frankatura mechaniczna: Oxford, 20.04.2011
Oxford, Wielka Brytania
(20.04.2011)
Research Laboratory for Archaeology and the History of Art w Oxfordzie, powstałe w 1955 r., znane jest przede wszystkim z licznych dat radiowęglowych, wykonywanych także dla stanowisk z epoki kamienia, oraz z opracowanego przez siebie programu OxCal, przeznaczonego do ich kalibrowania.

Fundacje

Instytut Smithsona (ang. Smithsonian Institution) to największy na świecie kompleks muzeów i ośrodków edukacyjno-badawczych, mieszczący się głównie w Waszyngtonie. Powstał w roku 1846, jako fundacja na podstawie testamentu brytyjskiego chemika i mineraloga Jamesa Smithsona. Finansuje i organizuje badania naukowe, wydawanie książek i czasopism, prowadzi wymianę publikacji z zagranicznymi ośrodkami naukowymi. W skład Instytutu wchodzi m.in. założone w 1910 roku National Museum of Natural History. Jego zbiory liczą ponad 125 milionów eksponatów: roślin, zwierząt, skamieniałości, minerałów, skał, meteorytów oraz wytworów kultury ludzkiej. Wśród nich są np. materiały kostne z jaskini Šanidar w Iraku, wraz ze szkieletem neandertalczyka Šanidar 3.
USA, Mi 548 i 2693
(10.08.1949 i 7.02.1996)
Znaczki wydano z okazji 100. i 150. rocznicy utworzenia Smithsonian Institution
Fundación Atapuerca — fundacja ta została powołana do życia w lipcu 1999. Jej celem jest zapewnienie ciągłości badań naukowych, podstaw organizacyjnych oraz wsparcia finansowego prac prowadzonych na terenie Sierra de Atapuerca, a także propagowanie wyników badań w społeczeństwie, poprzez organizację różnego rodzaju wydarzeń kulturalnych.
Burgos, Hiszpania
(5.10.2010)

ICOMOS

Międzynarodowa Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych (International Council on Monuments and Sites, ICOMOS) to pozarządowa, ekspercka organizacja międzynarodowa utworzona w Warszawie w 1965 roku, z siedzibą zarządu w Paryżu. Doradza UNESCO m.in. w sprawie wpisu obiektów na Listę Światowego Dziedzictwa. W ramach ICOMOS działają w poszczególnych krajach komitety narodowe oraz komisje specjalistyczne, np. komisja ds. ochrony stanowisk archeologicznych.

Regionalne (wschodnioniemieckie) zgromadzenie ICOMOS miało miejsce w 1977 roku w Rostocku.
Rostock 2, NRD
(19.09.1977)
Znaczek: NRD 2869 Znaczek: NRD 2870 Znaczek: NRD 2871 Znaczek: NRD 2872
NRD, Mi 2869–2872
(24.04.1984)
VII walne zgromadzenie ICOMOS odbyło się wiosną 1984 roku w Rostocku i Dreźnie.
Berlin, NRD
(24.04.1984)

Rostock 2, NRD
(12.05.1984)
XII walne zgromadzenie ICOMOS odbyło się w mieście Meksyk.
Meksyk, Mi 2808
(17.10.1999)

Stowarzyszenia

15-lecie badań archeologicznych w okolicach Stockerau (Kr. Korneuburg, Dolna Austria), miasta leżącego u wschodniego krańca Kotliny Tullneńskiej, nad meandrami i starorzeczami Dunaju, ok. 25 km na płn.-zach. od Wiednia, które doprowadziły do odsłonięcia wielu stanowisk z okresu neolitu i epoki brązu, podsumowała okolicznościowa wystawa i konferencja, zorganizowane przez miejscową sekcję Österreichische Gesellschaft für Ur- und Frühgeschichte.
Stockerau, Austria
(23.10.1993)
Société de la Borda zostało założone w Dax (dep. Landes, reg. Akwitania) w 1876 roku, z inicjatywy Henry du Boucher przez grupę intelektualistów z Landes, w celu prowadzenia badań naukowych, publikowania ich wyników w założonym specjalnie kwartalniku oraz utworzenia muzeum regionalnego (zarządzało nim do 1978 roku). Jego nazwę utworzono od nazwisk dwóch wybitnych obywateli Dax: przyrodnika Jacques-François de Borda d'Oro (1718–1804) oraz matematyka, fizyka, politologa i nawigatora morskiego Jean-Charles de Borda (1733–1799). Członkowie towarzystwa, tak jak wielu powstających w tamtych czasach we Francji i w innych krajach podobnych organizacji, zajmowali się przede wszystkim paleontologią, archeologią, mineralogią, numizmatyką, meteorologią i botaniką, prowadząc własne badania, organizując konferencje naukowe i popularyzując ich wyniki w społeczeństwie.
Przykładem działalności towarzystwa jest zorganizowany 18 października 2014 roku wyjazd do Brassempouy, w ramach którego zaplanowano zwiedzenie Jaskini Papieża, wysłuchanie wykładu archeologa Auréliena Simoneta, odwiedziny w muzeum Maison de la Dame, prezentację ArchéoParc de la Dame oraz pokaz obróbki krzemienia i rozpalania ognia.
Dax, Francja
(12.03.1976, 9.04.1976 i 25.04.1976)
Znaczek: Guernsey 245
Guernsey, Mi 245
(28.04.1982)
La Société Guernesiaise — godło towarzystwa, budynek Guille-Allès Public Library i podobizna sir Edgara MacCullocha (1808–1896), który w 1882 roku odegrał kluczową rolę w powstaniu Guernsey Society of Natural Science, obecnie noszącego nazwę La Societe Guernsiaise, i został jego pierwszym prezesem.
Początkowo towarzystwo stawiało sobie za cel rozwój badań nad historią i przyrodą baliwatu Guernsey (wyspy Alderney, Sark i Herm oraz mniejsze: Jethou, Lihou, Brecqhou i Burhou), ochronę środowiska naturalnego, a także zabytków kultury i architektury. Z czasem jego działalność rozszerzyła się na inne dziedziny, m.in. na astronomię i archeologię. Członkowie towarzystwa zinwentaryzowali neolityczne megality, głównie dolmeny i menhiry, a także prowadzą badania powierzchniowe i ratownicze prace wykopaliskowe.
Kasownik: Finsterwalde 1, 8.11.1980 Kasownik: Finsterwalde 1, 22.11.1982 Kasownik: Finsterwalde 1, 15.12.1984
Finsterwalde 1, Niemcy
(8.11.1980, 22.11.1982 i 15.12.1984)
Powstałe w 1975 roku Kreisarbeitsgemeinschaft für Ur- und Frühgeschichte (dosłownie: Powiatowe Stowarzyszenie Pre- i Protohistoryczne) w Finsterwalde, było oddziałem społecznej organizacji działającej w ramach Towarzystwa Kultury (Kulturbund) na terenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Stowarzyszenie to zajmowało się propagowaniem wiedzy o zabytkach archeologicznych i ich ochroną.
Kasownik: Lisboa, 21.11.2013
Lizbona, Portugalia
(21.11.2013)
Associação dos Arqueólogos Portugueses zostało założone 22 listopada 1863 roku i jest najstarszym stowarzyszeniem działającym na rzecz ochrony dziedzictwa historycznego Portugalii. Stowarzyszenie AAP ma pod swoją opieką Museu Arqueológico do Carmo w Lizbonie, w którego gmachu znajduje się jego siedziba. Muzeum to zostało założone już w 1864 roku przez pierwszego prezesa AAP, którym był Joaquim Possidonio Narciso da Silva (1806–1896), i od samego początku mieści się w budynkach byłego klasztoru karmelitów.
W 2013 roku odbyły się obchody 150-lecia towarzystwa, którym patronował prezydent Portugalii. Wśród różnych inicjatyw w ramach obchodów wymienić należy wystawę „150 lat Stowarzyszenia Archeologów Portugalii”, która gościła od listopada 2013 do stycznia 2014 roku w Bibliotece Narodowej w Lizbonie, oraz I Kongres Stowarzyszenia Archeologów Portugalii, jaki odbył się w dniach 21–23 listopada 2013.
XVI Zjazd Polskiego Towarzystwa Archeologicznego w 80-lecie Towarzystwa Numizmatycznego, Kraków, 4–6 maja 1968.
Ilustracja: rewers srebrnego grosza krakowskiego Kazimierza Wielkiego.
Kraków 1, Polska
(4.05.1968)
Nr 68523 wg katalogu A. Myślickiego
50. rocznica powstania Polskiego Towarzystwa Archeologicznego.
Szczecin 1, Polska
(22.05.1970)
Nr 70207 wg katalogu A. Myślickiego
Stempel dodatkowy stosowany w urzędzie pocztowym Radom 1 z okazji XIX Walnego Zjazdu Delegatów Polskiego Towarzystwa Archeologicznego, jaki odbył się w tym mieście w dniach 29 i 30 maja 1971 roku.
Radom, Polska
(29.05.1971)
Nr 71609 wg katalogu A. Myślickiego
XX Walny Zjazd Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego, Bydgoszcz, 26–27 maja 1972 roku.
Ilustracja: srebrna moneta 3-groszowa (trojak koronny) Zygmunta III Wazy z 1598 roku, bita w Bydgoszczy.
Bydgoszcz 1, Polska
(26.05.1972)
Nr 72174 wg katalogu A. Myślickiego
XX Walny Zjazd Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego, Bydgoszcz, maj 1972 rok.
Ilustracja: popielnica twarzowa kultury pomorskaiej pochodząca z badań Kazimierza Boruckiego w 1950 roku przy kościele klarysek w Bydgoszczy (wys. 21 cm), ornamentowana prostymi i falistymi liniami rytymi. W jedynym zachowanym uchu znajdują się dwa kółka z brązu z nanizanym paciorkiem z niebieskiego szkła.
Gąsawa, Polska
(27.05.1972)
Nr 72178 wg katalogu A. Myślickiego
Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne. Zjazd Komisji numizmatycznej, Warszawa, 6 listopada 1977 roku.
Ilustracja: denar Princes Poloniae Bolesława Chrobrego, jedna z najsłynniejszych polskich monet (srebro, średnica 19,8 mm, waga ok. 1,82 g), wybita ok. 1000 roku.
Warszawa 1, Polska
(5.11.1977)
Nr 77287 wg katalogu A. Myślickiego
XXX Walny Zjazd Delegatów Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego, Gdańsk, maj 1983 rok.
Ilustracja: popielnica twarzowa z pokrywą czapkowatą.
Gdańsk 50, Polska
(21.05.1983)
Nr 83076 wg katalogu A. Myślickiego. Według katalogu stosowano tylko kolor czarny, ale istnieją też odbitki wykonane w kolorze niebieskim, szmaragdowozielonym i liliowym.
50 rocznica utworzenia Polskiego Towarzystwa Archeologicznego.
Ilustracja: Aluminiowa moneta 1-groszowa, będąca w obiegu od 1949 do końca 1994 roku.
Bydgoszcz 1, Polska
(22.11.1985)
Nr 85344 wg katalogu A. Myślickiego
Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne, Kalisz, maj 1987 rok.
Ilustracja: awers bitego w Kaliszu denara Kazimierza Wielkiego z rysunkiem głowy byka z kółkiem w nozdrzach i legendą „MONETA KALIS(iensis)”.
Kalisz 1, Polska
(23.05.1987)
Nr 87052 wg katalogu A. Myślickiego

Wydawnictwa

Moguncja, Niemcy
(2.07.2008)
Verlag Philip von Zabern to wydawca wielu prac archeologicznych, monografii, serii oraz kilku bardzo znanych czasopism archeologicznych, takich jak:
  • Archäologisches Korrespondenzblatt (kwartalnik Römisch-Germanischen Zentralmuseum),
  • Bericht der Römisch-Germanischen Kommision (rocznik Römisch-Germanische Kommission des Deutschen Archäologischen Instituts),
  • Germania (półrocznik Römisch-Germanische Kommission des Deutsches Archäologischen Instituts) oraz
  • Eurasia Antiqua (rocznik Deutches Archäologisches Institut, Eurasien-Abteilung).
Frankatura mechaniczna: Oxford, 28.03.2008 Frankatura mechaniczna: Oxford, 23.03.2009
Oxford, Wielka Brytania
(28.03.2008 i 23.03.2009)
Wydawnictwo Oxbow Books zostało założone w 1983 roku przez Davida Browna i rozpoczęło życie w szopie w ogrodzie St Cross College w Oxfordzie. Firma szybko jednak się rozrastała i wkrótce przeniosła się do bardziej przestronnych pomieszczeń. W roku 2011 wydawnictwo zostało kupione przez Casemate Publishing, ale jego cele pozostały niezmienne. To chyba największy obecnie w Europie wydawca publikacji poświęconych antropologii, w tym antropogenezie, oraz prehistorii i archeologii (m.in. epoka kamienia, sztuka naskalna, budownictwo megalityczne).

Konferencje, sesje, sympozja ...

Jedną z najlepszych platform wymiany poglądów i dyskusji na problemami naukowymi są różne konferencje, sesje i sympozja, organizowane doraźnie lub cyklicznie. Niektóre z nich zostały także upamiętnione znakami pocztowymi.


Stempel dodatkowy stosowany w urzędzie pocztowym Rzeszów 1 z okazji X Ogólnopolskiej Konferencji Archeologicznej, jaka miała miejsce w dniach 19–21 lutego 1968 roku.
Jako ilustracji użyto miniaturowego rysunku średniowiecznego naczynia glinianego.
Rzeszów, Polska
(19.02.1968)
Nr 68502 wg katalogu A. Myślickiego
Kongres Archeologiczno-Historyczny, Sint-Niklaas, 21–25 sierpnia 1974 r.
Sint-Niklaas, Belgia
(13.08.1974)
Kasownik: Łódź, 27.11.1975
Łódź, Polska
(27.11.1975)
Konferencja Naukowa Łódzkiego Ośrodka Archeologicznego odbyła się w listopadzie 1975 roku. Kasownik zilustrowano wizerunkiem naczynia ceramicznego kultury trzcinieckiej. Jest ono na szyjce zdobione poziomymi żłobkami, a na brzuścu wypychanymi od środka guzami obwiedzionymi potrójną linią rytą.
Nr 75226 wg katalogu A. Myślickiego
Kongres Archeologiczny w Arles (dep. Delta Rodanu, reg. Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże) obradował od 9 do 16 maja 1976 roku.
Arles, Francja
(23.04.1976)
Kasownik upamiętniający Sympozjum „Archeologia Wysp Normandzkich” (Kanałowych), jakie odbyło się od 9 do 11 maja 1980 r.
Guernsey
(9.05.1980)
Kasownik: San Severo, 13.12.1986 Kasownik: San Severo, 18.12.1987 Kasownik: San Severo, 27.11.1999
San Severo, Włochy
(13.12.1986, 18.12.1987 i 27.11.1999)
Od 1979 roku corocznie odbywa się w San Severo (prow. Foggia, reg. Apulia) Narodowy Kongres Prehistorii, Protohistorii i Historii Dauni (Daunia, kraina historyczna pokrywająca się w przybliżeniu z dzisiejszą prowincją Foggia, ale pierwotnie obejmująca także obecny region Molise), organizowany przez lokalną sekcję Archeoclubu Włoch.
Fragmenty petroglifów na kasowniku stosowanym z okazji Międzynarodowego Kongresu Sztuki Naskalnej (International Rock Art Congress, IRAC), jaki miał miejsce w dniach od 23 do 31 maja 1999 roku w kampusie Ripon College w Ripon (Wisconsin, USA). Kongres odbył się pod auspicjami International Federation of Rock Art Organizations (IFRAO), American Rock Art Research Association (ARARA) i Mid-America Geographic Foundation (MAGF).
Ripon, USA
(25.05.1999)
W dniach 25–27 października 2001 r. w Trydencie (prow. Trydent, reg. Trentino-Alto Adige/Trentino-Südtirol) odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa „Alpy: środowisko i mobilność”, będąca jednym z etapów finansowanego przez Unię Europejską projektu badawczego „Alpy przed granicami”, prowadzonego przez uniwersytety sześciu krajów alpejskich. Konferencję zorganizował Wydział Filozoficzno-Historyczny Uniwersytetu w Trydencie oraz Muzeum Przyrodnicze w Trydencie.
Trydent, Włochy
(27.10.2001)
VIII Jornadas Aragonesas de Paleontologia, Ricla, 7–9 listopada 2003.
Ricla, Hiszpania
(8.11.2003)
Kasownik: Santander, 16.10.2008
Santander, Hiszpania
(16.10.2008)
W dniach od 16 do 18 października 2008 w Santander (Kantabria) odbył się pod hasłem „Jaskinie turystyczne, jaskinie żywe” II Hiszpański Kongres Jaskiń Turystycznych „Cuevatur 2008”. Zgromadził on zainteresowanych tą problematyką przedsiębiorców i przedstawicieli nauki: inżynierów, geologów, speleologów i archeologów z całej Europy i USA. Wiele uwagi poświęcono zagrożeniom wynikającym z ruchu turystycznego. Podkreślano konieczność wprowadzenia w miejsce rozbudowanych systemów oświetleniowych i wentylacyjnych rozwiązań nieinwazyjnych, takich jak np. bezprzewodowa łączność, czy rzeczywistość wirtualna, które nie naruszałyby struktury geologicznej samych jaskiń, ich flory i fauny, a także śladów pobytu ludzi epoki kamienia.
W Hiszpanii okolicznościowymi kasownikami ręcznymi i wirnikami zostało upamiętnionych kilka odbywających się systematycznie Krajowych Kongresów Archeologicznych:
  • I Congreso Nacional de Arqueología odbył się w dniach 18–21.04.1949 w Almerii (prow. loco, reg. Andaluzja),
  • X Congreso Nacional de Arqueología odbył się w dniach 25–29.04.1967 w Mahón (prow. i reg. Baleary),
  • XII Congreso Nacional de Arqueología miał miejsce w Jaén (prow. loco, reg. Andaluzja) w dniach od 6–9 października 1971 roku,
  • XIII Congreso Nacional de Arqueología odbywał się w Huelva (prow. loco, reg. Andaluzja) w dniach 8–12 października 1973 roku,
  • XV Congreso Nacional de Arqueología odbył się w dniach 28 września–1 października 1977 roku w Lugo (prow. loco, reg. Galicja),
  • XVIII Congreso Nacional de Arqueología odbywał się w dniach 14–20 listopada 1985 roku w dwóch miastach na dwóch wyspach: Las Palmas de Gran Canaria (prow. loco) i Santa Cruz de Tenerife (prow. loco, reg. Wyspy Kanaryjskie).
Kasownik: Almería, 18.04.1949
Almería, Hiszpania
(18.04.1949)
Kasownik: Mahón, 29.04.1967
Mahón, Hiszpania
(29.04.1967)
Kasownik2: Jaén, 7.10.1971
Jaén, Hiszpania
(7.10.1971)
Kasownik: Huelva, 12.10.1973
Huelva, Hiszpania
(12.10.1973)
Kasownik: Lugo, 1.10.1977
Lugo, Hiszpania
(1.10.1977)
Kasownik: Lugo, 21.09.1977
Lugo, Hiszpania
(21.09.1977)
Kasownik: Las Palmas de Gran Canaria, 20.11.1985
Las Palmas de Gran Canaria,
Hiszpania (20.11.1985)
Kasownik: Las Palmas de Gran Canaria, 14.11.1985
Las Palmas de Gran Canaria,
Hiszpania (14.11.1985)
Kasownik: Santa Cruz de Tenerife, 18.11.1985
Santa Cruz de Tenerife, Hiszpania
(18.11.1985)
Kasownik: Santa Cruz de Tenerife, 20.11.1985
Santa Cruz de Tenerife, Hiszpania
(20.11.1985)
Kasownik: Werbkowice, 17.04.1978
Werbkowice, Polska
(17.04.1978)
Swoje sesje naukowe, nawet międzynarodowe, mają też nawet studenci archeologii. VII Międzynarodowa Sesja Studentów Archeologii odbyła się w Werbkowicach (pow. Hrubieszów) w dniach od 17 do 22 kwietnia 1978 roku, a jej tematem były „Kontakty interkulturowe w Europie Środkowej w pradziejach i we wczesnym średniowieczu motorem postępu”. Wzięli w niej udział studenci z Brna, Pragi, Budapesztu, Bukaresztu, Lyonu, a także Edynburga.

Kasownik ilustruje rysunek kamiennej ikonki (pocz. XIII w.) znalezionej podczas badań wykopaliskowych w 1977 roku w Czermnej (pow. Tomaszów Lubelski), zapewne na miejscu sławnego grodu Czerwień.
Nr 78037 wg katalogu A. Myślickiego.
Projekt i wykonanie: Władysław Piątak z Hrubieszowa

Festiwale filmowe

Kasownik: Amiens, 27.01.1994
Amiens, Francja
(27.01.1994)
W Amiens (reg. Pikardia) odbywa się co dwa lata Festiwal Filmów Archeologicznych. Jego głównymi organizatorami są Centre interdisciplinaire de recherches archéologiques de la Somme (Interdyscyplinarne Centrum Badań Archeologicznych Sommy), Direction régionale des affaires culturelles de Picardi (Dyrekcja Kultury Regionu Pikardii) oraz m.in. Uniwersytet Pikardyjski Juliusza Verne'a.
Tylko w latach 2011–2014 powstało około 200 filmów o tematyce archeologicznej. 120 z nich zostało zakwalifikowanych do uczestnictwa w XII Festiwalu, jaki odbył się w kwietniu 2014 roku, a 85 filmów pokazano w ramach 16 sesji tematycznych, jakie miały miejsce w różnych miejscach Amiens i całej Pikardii.